Bugün, 19 Eylül 2024 Perşembe
Bugün Uluslararasi Anadil Günü. Günün tarihi önemi, 1952’de Pakistan’in Urdu dilinin Banglades halkinin da resmi dili oldugunu deklare etmesine tepki olarak ortaya çikan Bengal Dil Hareketi eylemliliklerine ve bu eylemlerin siddetle bastirilmasina dayaniyor.
21 Subat 1952, Banglades’in baskenti Daka’da, Bengal Dil Hareketi mensubu birçok ögrencinin Bengal alfabesiyle yazabilme ve Pakistan’in Bengal dilini de resmi dil olarak tanimasi talepleriyle yapilan bir protesto sirasinda öldürüldükleri güne tekabül ediyor.
UNESCO raporuna bakilirsa; dünyada 2500, Türkiye’de ise 18 dil kaybolma tehlikesiyle karsi karsiya. 100 yil içerisinde bir dili konusacak çocuk kalmayacaksa o dil tehlikede kabul ediliyor. Bianet sitesinde bu bilgilerin yaninda kirilgan olan ya da yok olan dillere ve bu ayrimlarin kriterlerine dair ayrintili bir çalisma var. Yalniz Kürtçe degil; Abhazca, Adigece, Kabartayca-Çerkesçe ve Zazaca dillerin niçin kirilgan olduklarini ögrenebilirsiniz.
Bugün yasadigimiz durumun adi savastir. Kürt halkinin, basta anadili olmak üzere demokratik kimligine dair gaspedilmis bütün haklarinin üzerine yatma telasi da bu savasin temel gerekçesidir. Bunu savas olarak nitelemek sizin KCK davasinda sanik olmaniz için ‘kâfi delil’ sayilabiliyor. Egemen görüs ‘savas’ lafina karsi diken batmis gibi tepki gösteriyor. Mecliste de durum böyle. ‘Savas’ dediginizde iktidar ve muhalefet siralarindan ‘savas degil terör, terör!’ itirazlari yükseliyor. Gelgelelim ülkemizde hiç durmadan, böyle itiraz edenlerin cevap veremedikleri seyler oluyor.
F16 mesela bir zirai donatim uçagi degildir. Çogu çocuk 34 insani yagdirdigi bombalarla katleden bir savas uçagidir. Neredeyse her sene, baska bir yol aramadan çikarilan savas tezkereleri de kumda oynamak ya da terörle mücadele etmek için çikarilmiyor. Düpedüz savastir bunun adi. BM sözlesmesinde ‘terör ve terörle mücadele’nin tanimina ne ülkemizde ‘terörist’ olarak anilanlar ne de ‘terörle mücadele’ adi altinda yapilanlar uyuyor.
Bir insan zulme karsi ne yapabilir?
Uymayinca da mizragi çuvala sigdirma gayretleri AIHM’de boyumuzu asan mahkûmiyetler ve sirasini bekleyen dosyalar olarak karsimiza diziliyor.
Eger size zulmedenlerin gücü sizin gücünüzü çok asiyorsa, bedeninizi bir tokat gibi zalimin suratina çarpmak bir yoldur. Dünyada IRA militanlarinin ülkemizde de sayisiz devrimci mahkûmun denedigi ve bedelini hayatlariyla ödedigi bir yol olarak açlik grevleri, toplumsal hafizamizda aci ama tartismasiz onurlu yollardan birisidir. Ömrü boyunca herhangi bir sey ugruna bir bardak çaylarindan bile feragat edemeyenlerin anlayamayacagi bir ‘onur’dur söz konusu olan. ‘Ölümü yüceltme’ gibi bir sey söz konusu degildir. Aksine hayatin anlamlandirilmasi bilincine en çok erenlerdir bu yolda ölümün koynuna girenler.
Basta Kürtler olmak üzere emek, demokrasi ve özgürlük talebi olanlarin olusturdugu Blok seçimden büyük bir basariyla çikti. Amaçlari ve talepleri manifestolarinda belirgindi. Özgürlük ve Baris olarak özetlenebilir. Savasin sürmesini varlik sebebi olarak gören hâkim statüko, süratle süreci imha etmeye yöneldi.
Bunun en bariz örnegi birisi gasp edilmis alti milletvekilini hukuksuz olarak hapiste tutmak ve halkin verdigi yetkiyi tanimamak olarak tezahür etti. Bunu kitlesel tutuklamalar izledi. Tuvalde, siirde, filmde, gazetede, üniversitede terörist avina kadar vardi bu furya. Simdi aralarinda seçilmis ve hukuksuz olarak zindanda tutulan iki vekilin de bulundugu altmisin üzerinde tutuklu süresiz ve dönüsümsüz açlik grevine baslamis durumdalar.
Baslatilan ve halkin genis bir kesimi tarafindan onaylanan müzakere süreci, Imrali üzerinde hukuksuz bir tecride dönüstürülerek devam etmekte.
Dünya hukuk katli tarihine geçecek gayretkeslikler yapilmakta. Mesela bir genel hukuk düzenlemesi yapildiktan sonra “Ya Öcalanda bundan faydalanirsa!” diyerek kanirtmalar sergilenmekte.
‘Gevis getirenler’ ya da ne yapmali?
Biz BDP- Blok vekilleri olarak bu vahameti görünür kilmak ve cezaevinde hukuksuz olarak tutulan kardeslerimize destek vermek için iki günlük bir açlik grevi yapmaktayiz.
Bu savas bütün çocuklarimizin gelecegini çalmaktadir.
Bu savas ülkedeki bütün sorunlarin anasi haline gelmistir.
Bu savas, cümle ötekilestirilenlerin üzerindeki zulmün perdesi olarak islev görmektedir.
Bu savas ülkemizdeki yoksullastirma politikalarinin hem sebebi hem de gizleyeni durumundadir.
Sonsuza kadar sürmeyecegine göre ‘müzakere ve diyalog’ sürecine bir an önce girmek hem akilci hem de en insani seçenek olarak önümüzde durmaktadir.
Hükümet cephesinde halen Kürtlerin ‘medeni’ mi ‘barbar’ mi olduklari tartisilirken sürecin bütün faturasini Kürtlere izafe etmek sadece gevis getirmektir.
Gevis getirenler cephesinin içinde yer alan ve devlet tarafindan anadilleri asagilanarak onurlari pespaye edilen ‘makbul Kürtler’ bir anligina su sorulari kendilerine sormalilar “Bu devlet beni hangi yönümle muhatap aliyor?” “Bu devlet niçin ve sadece Kürt siyasal hareketine sövmek icap ettiginde beni izzetleyip istikbal ediyor?”
Bu politikalarin mesruiyeti bu insanlarin durdugu zemin kadar zayiftir.
Barisin tesisi, savasta sorumluluklarin ayristirilmasi ve gün yüzüne çikartilmasiyla mümkündür. Bunun yolu da herkesin sorumlulugunu ortaya çikartacak olan Hakikat Komisyonlarindan geçer.
Bunu yapmazsaniz zindanlardan gelecek kötü haberlerde herkes kadar pay sahibi olacaksiniz. Hazir misiniz?
Anadil gününde bari anadilinizi ve annelerinizin medenilik vasfini tartistirmayiniz.
