BASIN BASINI KIM YEDI
Sagli sollu içeriye dogru açilan demir kapi girisinde, biraz içeride düsünen adam heykeli heybetliydi. Idari bina ve yan bina karsilikliydi. Dis duvarlari yüksekçeydi. Bahçe içinde agirlikli çam agaçlari vardi. Tahtadan yapilma oturma yerleri ise sayiliydi.
Idari ve yan binanin konuklari devamli degiskendi. Düsünce yapilarinda farkliliklar ruhsal sorunlara dönüsürdü. Bir umut, belkilerle, buraya yakinlari tarafindan getirilirlerdi.
Bugün bahçede farkli görüntüler vardi. Yaraticiliktan mi? Yoksa kendiliginden gelisme midir?
Saganak yagmur altinda ellerini gökyüzüne dogru açmislardi. Allaha yakaris degildi. Içlerinden biri kendisini bas ilan etmisti. Oysa digerlerinin umurunda degildi bu bas. Ellerini gökyüzüne açanlarin karsisindaki merdiven basamaklarinin en üstünden, onlara imparator gözüyle bakiyordu. Adi duyulmasa da, ne de olsa bir makam sahibiydi. Bu isler için diplomaya gerek yoktu. Okuma yazmasi olmasa da olurdu.
Kaçinci imparator, kimin nesi? Bilinmese de, kendisini en zeki, en kurnaz olarak görüyordu. Ne de olsa kullari, hizmetkârlari karsisinda saygilarini gösteriyordu. Beyaz önlüklüler onlara bakiniyor, bir yandan da isin nereye varacagini düsünüyorlardi ama sessizce?
Bas, beyaz önlüklüleri her zaman için etrafinda korumalari olarak görürdü. Ne de olsa bas yaratmisti ve her seyi ince ayrintisina kadar düsünmüstü. Davarlari idare etmek öyle kolay degildi. Yoksa kendisi bir çoban miydi?
Beyaz önlüklülerden genç olani:
“Hasta olacaklar.”
Yanindaki kir saçli, çelimsiz, beyaz önlüklü elini havaya kaldirdiginda, bas gibi degilse de:
“Perdenin kapanmasini bekle?”
Beyaz önlüklülerden genç olani emir emirdir diye algiladigindan sustu ama yagmur altinda islananlara acidi.
Izleyenler, ellerini gökyüzüne açmis bekleyenler, merdivenlerin en üstündeki bas oyunun karakterlerini olusturmaktaydi. Oysa oyun kendiliginden sahneye konulmustu. Kostümler, izin alacak, kiralayacak bir yerleri yoktu. Oyunu kâgida döken de yoktu. Hepsi dogaldi. Oyuna da çalismamislardi. Her biri ustaca yeteneklerini sergiliyorlardi.
Bas orkestrayi yöneten bir sef edasiyla iki koluyla hareketlendiginde:
“Ekonomimiz gayet iyi gidiyor. Modelimizi uygulayan ülkeler var. Beni çekemeyen gavatlar var!”
Duysalar da duymazliktan geldiler. Oysa bas çok içerlemisti. Sekli semali birden degisti. Neredeyse kiliçtan geçirecekti hepsini.
Ortalarda duran genç:
“Beni siz delirttiniz!”
Bas öfkesini dillendirdiginde:
“Ekonomimize herkes gipta ediyor. Sen bölücü müsün?”
Bas’in basi döndü. Belki de tansiyonu sayesinde döndü:
“Esnafimizin yüzü gülüyor.”
Arka, orta ve ön siralarda bulunan birkaç kisi:
“Onun içindir, kepenklerimizi indirdik.”
Bas nedense kendisiyle gurur duydu. Demek ki gücü yerinde ve isabetliydi. Bas konustukça konusuyordu:
“Bazi yerli iticilerle, dis iticiler ülkemizde fitne fesat çikarmak için her yola baslarini sokuyorlar. Ayaklarini denk atmalilar yoksa ayakkabisiz kalirlar. Bir bakmissiniz ayaklari kirilmis olabilir!”
Birkaç kisi:
“Yazdik yazdik sonunda…”
Genç bir delikanli, biyiklari yeni terliyordu:
“Okudum. Diplomam vardi. Ama is neredeydi?”
Bas sinirlendikçe önündekilere bakti:
“Hepinizi ezer geçerim cahil sürüsü. Itaat itaat isterim.”
Emir almisçasina, merdiven basamaklarini ayni adimlarla çikarken ‘rap rap’ sesleriyle ilerlediler. Yoksa yapilan hareket karsi bir darbe miydi? Birilerinin yönlendirmesi miydi? Neydi? Biri, basin kazagindan tutup asagiya dogru çekmesiyle birlikte uçus moduna geçmesi, merdivenlerden yuvarlanmasi bir oldu. Beton zeminde kaldiginda tekmeler suratina, gögsüne, her yerine geliyordu.
Basin imparatorlugu burada ayaklar altina alindi. Canlarina tak edenler, söylenenlerden hangisine içerlemis oldular? Ya da iste!
Beyaz önlüklüleri merak ettiniz degil mi? Bir de basi? Müdahale gecikince bas kötü darbe aldi. Aylarca hastanede yattiktan sonra eski yerine geldi. Ama imparatorlugu elinden alinmisti bir grup isyanci tarafindan.
Bas onlara katilmasa da, konusmasa da imparatorlugunu ilan edecek günün firsatini bekliyordu.
Sonra ne olacakti?
