Sene 2005 Türkiye ile bir alâkasi olmayan John Perkins kitabinda anlatiyor;
"Kendi otomobilini üretemeyen ülkeye borç verip otobanlar yaptiririz. Sonra onlara arabalarimizi satariz. Sonra bankalarini satin aliriz. O bankalardan halka ucuz krediler verip daha çok araba almalarini saglariz. Böylece verdigimiz o krediyi arabamizi satarak geri aliriz, hem de faiziyle. O ülkeye dünya bankasi ya da kardes kurumlardan kredi ayarlariz. Ayarlanan kredi "ASLA" o ülkenin hazinesine gitmez. O ülkede ‘proje‘ yapan bizim sirketlerimizin kasasina girer. Enerji santralleri, sanayi alanlari, limanlar, dev havayollari yapilir. Aslinda insanlarin isine yaramayan bir yigin beton. Bizim sirketlerimiz kazanir o ülkedeki birileri de nemalandirilir. Toplum bu düzenekten hiçbirsey kazanmaz. Ama ülke büyük bir borcun altina sokulmus olur.
Bu o kadar büyük bir borçtur ki ödenmesi imkansizdir.
Plan böyle isler. Sonunda ekonomik danismanlar/tetikçiler olarak gider onlara deriz ki; "Bize büyük borcunuz var ödeyemiyorsunuz. O zaman petrolünüzü satin, dogal gazinizi bize verin, askeri üslerimize yer gösterin, askerlerinizi birliklerimize destek olmalari için savastigimiz bölgelere gönderin, Birlesmis Millletler de bizim için oy verin! Elektrik su kanalizasyon sistemlerinizi özellestirin! Onlari Amerikan sirketlerine ya da diger çok uluslu sirketlere satin..."
Sosyal hizmetleri, teknik sistemleri, egitim kurumlarini, saglik kurumlarini hatta adli sistemleri ele geçiririz.
Bu, ikili, üçlü, dörtlü bir darbeler serisidir."
Bir Ekonomik Tetikçinin Itiraflari - John Perkins