Darbelere alkis tutan iktidar partileri
Türkiye’de ‘tek yetkili’ koalisyonu kendi içinde tasiyan iktidar partilerinin ortalama ömrü 10 yil sürüyor.
Her 10 yilda yapilan darbeler, her 10 yilda alasagi edilen ama kendini magdur ilan eden mirasçilaryla yeni sag partiler ortaya çikti. Darbeler ve yeni sag partilerin dogusu arasinda böyle siki bir bag vardir.
Menderes`e karsi gelisen muhalefetin önü 60 darbesiyle, Adalet Partisi yani Demirel`e karsi gelisen muhalefet 71-80 darbesiyle, Özal dönemi askeri müdahaleler, fiziki darbeler yön ve sekil degistirerek postmodern darbeler seklini aldi, arkasindan AKP ve Erdogan dönemi...
Yolsuzluk, rant sonlarini getirdi.
Yolsuzluklar çogunlukla emlak olmak üzere egitim ve saglik alaninda oldu ama en çok da emlak!
Büyüklügü, hacmi her zaman istah kabartti.
Her 10 yilda yolsuzluk, rüsvet ve hukuksuzluk sarmalina giren iktidar partilerini her seferinde kurtaran darbeciler oldu. Halkin eline düsmeden yani bu demokrasi oyunu ise oyun kuralina göre oynanmali; onlari iktidara getiren halk iktidardan kendisi götürmeliydi!
Ama onlar kendilerini alasagi eden askerleri hiç sevmediler! Halbuki askeri darbeler onlari iktidara yeniden ve daha güçlü gelmesini sagladi. Darbelere karsi çikmis göründüler! Oysa hiçbir sag iktidar solun talebine; bu darbeciler yargilansin talebine yanit vermediler. Hep onlarla kol kola oldular, agirladilar.
Askerler onlara iyilik(!) edip ellerini çabuk tutarak halk muhalefetine firsat vermeden bu yipranmis ve miadi dolmus sag iktidar partilerin askeri darbelerle sahneden inmelerini, sonra bu partilerin kan tazeleyerek, yeni, baskalasmis versiyonlariyla tekrar iktidara gelmelerini sagladilar.
Düzen, sistem, müesses nizam bu partilere kendini yeni bastan yaratma imkani verdi. Askeri vesayet ve darbeler her seferinde 10 yil sürecek bir iktidar yarattilar.
Menderes,Demirel,Özal,Erdogan… Süreci bize bunu gösteriyor.
Bugüne kadar yapilan darbelerin ne ise yaradigi ortada!
Darbelerle hep solun önü kesildi. Halk muhalefetinin bastirilmasi saglandi. Yolsuzluklarin ayyuka çiktigi her dönemde hükümetler devrildi, iktidar partileri eriyip, bir daha dirilmemek üzere miadi dolmus partiler çöplügüne gittiler.
Sahneyi terk eden partilerin arkasindan, yolsuzluk ve hukuksuzluktan bizar olmus halkin yaninda imis gibi duran ama aslinda askerin ve devletin yaninda gözüken, devletin sadik partisi CHP... Aslinda sagin tam kendisi olan ama her ne hikmetse sol görünmeyi basaran bir CHP…
Devlet partisi CHP...
Sag partiler kabuk degistirdi, sekil degistirdi ama CHP hiç degismedi, hep ayni kaldi. Hem karsisinda olanlar hem oy verenleri hosnutsuz etti.
Yiprandi, küllerinden yeni bir parti ortaya çikmadi, geçmisi kendini takip etti, geçmisiyle yüzlesemedi. Sürekli devletin partisi olarak algilandi, öyle kaldi. Iktidara gelen her sag parti onun geçmisinden bir seyler bulup kendisine karsi kullandi.
Hep muhalefet görevi üstlendi, bunu çok sevdi, sokagin taleplerini görmezden geldi, bu nedenle oy orani da degismedi. Alternatif olamadi.
—Mecburen CHP, dedirtti.
Kim iktidarda ise yolsuzlugu onlar yapti.
AKP de bir koalisyon iktidari olarak geldi.
Aslinda her iktidar içinde veya disinda bir koalisyonla kuruldu. Kimi zaman partilerle, kimi zaman parti içi egilimlerle koalisyon seklinde oldu.
Menderes’in DP’si, Demirel’in AP’si, 80’lere kadar Milliyetçi Cephe… Özal’in 4 egilimi; dagilinca ANAP yok oldu. Simdi de AKP-Cemaat Koalisyonu…
Fakat bu sefer isler hiç alisilmadik bir tarzda meydana geldi.
Önce ortak hedefler için koalisyonun birligi, arkasindan rant paylasim savaslari… Derken yargi ve HSYK üzerinden yürüyen çatisma süreci…
Önce planli ve hazirlikli oldugu gözlenen Cemaat yargi ve bürokrasiye sizmis, güçlenmis oldugu görüldü. 17 Aralik 2013 tarihine kadar yargilamalar konusunda sesi çikmayan AKP, birden yarginin iktidara darbe hazirladigini kesfetti.
Bu sopa ile koalisyon birlesip önce rakiplerini dövdüler. Rakipler alt edilince sonra bu sopa iktidarin asil ortagini dövmeye basladi. Kisaca öküz öldü ortaklik bozuldu.
Bir iki koalisyon dönemi hariç hep sag iktidarlar vardi ve yolsuzluk onlarin iktidarinin yol arkadasi oldu. Yolsuzluklar her dönemde vardi.
