GÜNESE YOLCULUK
Ne sorudur o soru. Memleketin her insani o soruya hayatinda bir kere de olsa mutlaka muhatap olmustur; Yolculuk nereye hemserim?
Evet, gerçekten yolculuk nereye? Güzel soru. Her alanda her platformda degisim ve hizli gelisim çagi yasiyor memleket. Özel veya tüzel her türlü yönetsel yapi daha da komplike bir hal almis durumda. Almak zorunda. Ancak hangi nedenle olursa olsun bagislanamaz, çagdaslasmayi bir türlü saglayamayan bir memlekete döndürüldü su garip memleket. Yolculuk nereye hemserim? Sorusunun önemi oradan geliyor…
Yaniti kisa ve öz; Bu kisir döngüde doktrini çok iyi bilenler ve sik araliklarla inceleyenlerin disinda kalanlar bile, artik Denizin bittigini söylüyor. Artik tamam diyor. Bile bile suyun dibinde batik hazine arayanlar ise igneleyici sözlerden kaçinmayarak hala incili define çikarma pesinde. Vurgun yeme pahasina sünger avciligi.
Bir degismez gerçeklik var aslinda onlar da çok iyi biliyorlar; Bu kafayla yolculuk meçhule…
Hala kasla göz arasi fikir yerine zikir, zihin yerine patak, gündem yerine güncelleme. Eger bu kez de firsatlar kaçirilirsa, esenlik uzun süre yakalanamaz bir daha. Yarinlara gelecege dönük tüm iliskilendirilmeler, tüm siniflandirmalar tutmaz. Hem de hiçe sayilan tüm saptamalar, hazirliksiz yakalanilan taskin basibozukluklar isi daha da zorlastirir. Her açmaz hepten basa bela olur. Bu ‘pararealite’ sinifta kalmayi da beraberinde getirir. Iflasi da.
Yolculuk nereye bir güzel anlasilir ama is isten geçmis olur. Yalandan geçmis olsun diyenler de siraya girer…
Resmi özel islerlik ve islevsellik bütünlemesi dövize endeksli potada eritilince aninda her sey ile yüzlesilir. Yüzsüzce katmerlenen sikinti genis katmanlari bogmacasina kucaklar. Kapkaranlik bir kisir döngüye hapsolur tüm ideler, idealler. Iste böylesi bir mahkûmiyete ve kararsizlasmaya acilen son verilmeli. Verilmedikçe hep ayni zihniyet yine belirleyici olma özelligini tekrardan kazanir.
Öyle bir tablo ortaya çikar ki; Yolculuk nereye hemserim sorusu bile sorulamaz, sorulursa da suç sayilir…
Simdilik yarisa kalkanlarca izlenen ve yürütülen siyasi süreç yandaslarini inceden keskinlestiriyor. Ama karsitlarini da teskinlestiriyor. Yatistiriyor. Millet böylece en azindan çift tarafli baskilarin inceden inceye ve en derine kendini hissettirmesinden biraz kurtulmus durumda. Gerçi yerinden yurdundan, köyünden topragindan koparilmislarin yolculugunun da kesistigi bir cografyada her tökezleyis herkesi ezer. Asil ve nakil yurttas durumunda salinmak ve barindirilmak yakin uzak her çalkantida serseri mayin gibi siyasete de etkir. Bu zararli etkilesim bir nebze de olsa Milletin kanina dokunur. Sanki bunlar bilindiginden ince siyaset güdülüyor.
Bir seyin daha incelikle üzerine gidiliyor; Yeni yerlesim haritalari çizerek kurtarici rolüne soyunanlarin isi degildir yeni yol haritalarini kurumsallastirmak. Niyetleri sadece dinamizmi siyasallastirmak oldugundan nerede ne zaman patlayacagi belirsiz bir siyasi izlenimciliktir ortaya koyulan. O nedenle daha çok zaman kaybedilmeden bir arpa boyu ilerleme kaydedilemedigi apaçikken o meshur soru soruluyor.
Elbette sorulmalidir; Hemserim, Yolculuk nereye?
Zaten ideolojisizlik ideoloji olmus, ilkesizlik moda. Bu yaygin hastalik her platformda yayginlasmis. Bu salgin aymazlik siyasete de, siyasi partilere, siyasetçilere de bulasmis. En kötüsü de bu bulasiklik. Siyaset kurum ve kavramlari da itibar ve zaman kaybetmis. Iste havali açilimlarin, davalik çalimlarin memleketi getirdigi nokta bu belirsizlik.
Bu belirsizlik ortaminda açiktan açiga gerçekleri kapatanlar da var, karartanlar da, yalanlayanlar da. Sözde inanmayanlar da var, inananlarda. Durumu degersizlestirerek bos bakanlar da var, bas bakanlar oldugu halde bakmayanlar da. O halde nicel degerlemelere aldirmadan taban kitlelerin sahipsizligini giderecek yarisin çakmagi çakilmali. Zamani gelince ki gelmistir, en ideal yönetsel yapiyi insa etme çabasindakilere yol verilmeli. Çünkü sorumlulugunu bilen nitelikli kadrolarin milletle bulusmasi sart. Soru belli; Yolculuk nereye hemserim?
Yaniti da bir o kadar belli, kisa ve öz; Günese yolculuk…
