ÖGRETMENLER GÜNÜ VE GEVHER HOCAM, KUTLU OLSUNLAR...
24 Kasim ülkemizde “Ögretmenler Günü”…
Gazi’nin 24 Kasim 1928’de “Basögretmen” olarak kara tahtanin önünde yerini aldigi gün 24 Kasim ve “Ögretmenler Günü”.
Bu yazimizi hosgörüsüne siginarak Pertevniyal’deki edebiyat ögretmenimiz Gevher Hanim’a ithaf ediyoruz ve tüm ögretmenlerimiz, Ülkedeki bütün ögretmenler adina saygiyla, ellerinden öpüyoruz.
Ögretilen odur ki; Insanin tarihsel süreçte var olusu daima ögrenerek olmustur. Insan ögrendikçe maddi ve manevi gereksinimlerini karsilamis, islevsellik kazanmis, evrilmis, rahata ve huzura veya huzursuzluga erismistir. Isin özü daha mutlu, olabildigine özgür ve çagdas yasam düzeyine ulasmak ise egitim ve ögretim sayesinde zirve yapmistir.
Bilinen odur ki; Çagdas, özgür, modern, kalkinmis toplum olmak elbette egitimle olur. Ülkelerin dünyadaki yeri egitime ve ögrenime verdikleri degerle belirlenir. Varilan noktayi egitime aktarilan kaynakla ölçmek ve degerlendirmek ise en dogru kistastir.
Ayrica ögretmenine, egitimcisine ve egitim kurumlarina verdigi degerdir asil olan, ülkeyi ülke yapan. Yani “Egitimdir bir ulusu sanli, hür ve bagimsiz kilan”.
Çünkü ” Egitim ve egitimciden yoksun bir ulus henüz ulus olma kimligini kazanamamistir” der Ata`lar. 24 Kasimdan 24 Kasima animsamayla kazanamaz da…
Görünen odur ki; Bizim yitik kusak, tahsilinin her asamasinda ögretmenlerine hayran olmus, gipta ile bakmis, saygida kusur etmemis ve daima onlara özenmis bir kusaktir. Durmaksizin degisen ve gelisen dünyada, bilimsel ve teknolojik her yenilige, yenilesmeye ayak uydurmada hala onlarin rehberligi degismeyen ve degistirmeye kiyamadigimiz tek olgudur, tek yoldur.
Neden derseniz kalpten inanarak; “Uluslari kurtaranlar yalniz ve ancak ögretmenlerdir.” Deriz…
Yasanan odur ki; Yitik kusagin bireylerinden biri olarak Atisalani ilk okulu’nun baraka sinifi bahçesine babamiz tarafindan birakildigimiz ilk günden, üniversite kepini havaya firlatisimiza kadar ki her ögretmenimizi ayri ayri sevgi ve saygiyla hatirlariz.
Her firsatta, her uygun ortamda duygulanarak içlenerek anariz onlari. Hepsinin üzerimizde asla ödenemez emegi, alinteri ve yok sayilamaz izleri, asla ve asla unutulmaz unutulamaz anilari vardir. Yetismemizde ve yetiskin olmamizda hafifsenemez agirliklari vardir, zevkle ve muhabbetle tasinan.
Çünkü onlar; “Dünyanin her yaninda ögretmenler, insan toplulugunun en fedakâr ve en degerli varligidir.”
Vecizinin yilmaz öncüleridir. Biz yitik kusak bireyleri de onlarin uslanmaz takipçileri.
Gerçek odur ki; Bugün kendimizi, devrimci, ilerici, vatansever, demokrat diye adlandirip namlandiriyorsak, dil, din, irk, cinsiyet, renk ve mezhep ayrimi yapmiyorsak, insan haklarina, düsünce ve inançlara saygi gösteriyorsak Atisalanindaki Okul-barakadan bu güne bize notun yaninda beynini veren, aklini açarak emek veren ögretmenlerimizindir, o duyulasi gurur.
Dogrusu odur ki; Yeri gelip kendisiyle ve toplumla barisiksak, yeri geldiginde de gözümüzü karartip atiliyorsak bitmeyen kavgaya bu delikanli ruh halimizde onlarin eseri. Övündügümüz ve övünmekten kaçinmayacagimiz bir haleti ruhiye ye sahipsek en radikalinden yine onlarin marifeti.
Emegi en yüce deger görüyorsak, özgür ve bilimsel düsünceye sirtimizi kesinlikle dönmüyorsak, asla kirilmayan, bükülmeyen simdiki dünya görüsümüze sahipsek, iktidarlara nispet garibi gurabayi koruyor ve kolluyorsak hala, özetle helali harami biliyorsak en harbisinden yine onlarin sayesinde.
Bosuna denmemis olsa gerek “Ögretmenler, yeni nesil sizin eseriniz olacaktir.” Sözü…
Ögrenilen odur ki; Hala ögrenmeye açsak, doymamissak, ögrenmeye hayat boyu devam edeceksek, hayat boyu ögrencilikten ve ögrenmekten gocunmuyorsak, basucumuzda daima okunulasi bir kitap duruyorsa ve her daim duracaksa;
” Gelecek gençlerin, gençler ise ögretmenlerin eseridir.”Sözüne gönülden inaniyoruz demektir…
Ders odur ki; Geçmisi bilip dersler çikarmak ve gelecegi kurmak adina hala bin bir suratli hokkabazlara ragmen, korkmadan mücadele edebiliyorsak, ögretmenlerimizin onurlu mücadelesinin eseri oldugumuzdandir.
Çünkü” Dünyada her seye kiymet biçilebilir. Ama ögretmenin eserine asla kiymet biçilemez.” Gevherine ulasmisiz…
Son söz odur ki; âcizane, akilane, adilane ” Toplumlarin uygarlik düzeyi, ögretmene verdigi degerle ölçülür” diyoruz ..
Sevgili Gevher hocam; Bu yasimiza ögrettiklerinizden sapma göstermedik çok sükür, bilgilerinize sunariz. Siz çok yasayin, çok…
