SABRIN SONU KÖLELIK

Sabah otobüsteyim.

Iki bayan aralarinda sohbet ediyorlar. Biri çok sikintili,digerine dert yaniyor.

-Çalistigim yerden hiç memnun degilim. Çikmak istiyorum,çikamiyorum. Ben böyle bir is görmedim.

-Niye?

-Telefonla satis yapiyoruz. Bir insan bir kere aranir. Biz bir insani 8-9 kere ariyoruz. Adam bir sabrediyor iki sabrediyor,sonra ana avrat sövmeye basliyor. Ben de müdürlere,bir kere ararsin iki kere,olmadi 3 kere ararsin olur biter,diyorum. O da insan meyilli ise olur. Yok,bir insani biktirtana kadar aratiyorlar. Sinirlerim alt üst oldu. Ben bayanim,her gün olmayacak küfürler duyunca insanin sinirleri bosaliyor.

-Eee?!

-Eee’si,isten çikayim,dedim. Olmaz,çikamazsin,dediler. Niye?Dedim. Girerken imzaladigim sözlesmede her seyi kabul edip altina imza atmisim. Çikarsam,egitim parasini,yemek,yol…Aklina ne gelirse hepsini geri isteyeceklermis. Verdikleri asgari ücretten biraz fazla. Utanmadan bir de geri istiyorlar. Benim çektiklerimi,emeklerimi yok sayiyorlar. Bu memlekette kanun yok. Olsa bunlar böyle yapmazlar.

-Yazik! Bunu da hiç duymamistim.

-Çevremden bana baski yapiyorlar. Kizim çalis,herkes neyse sen de o. Iyi de ben herkes degilim. Ben tahammül edemiyorum. Psikolojim bozuluyor. Psikologa gittim. Tedavi görüyorum. Çalisiyorum,sagligim bozuluyor. Ben bu isten ne anladim. Sabrin sonu selamet,diyorlar. Hiçte öyle degil. Sabrin sonu kölelik vallahi. Zoruma gidiyor. Verdikleri para mi allahaskina! Para mi?Bir kira parasina su benim çektigime bak sen!

Gözleri doldu,aglayacak gibi oldu. Onu dinleyen de bir o kadar üzgün.

Digeri bir sey söyleme geregi hissediyor ama söyleyemiyor. Sözün bittigi yer,gibisinden çaresizligin sessizligine bürünüyor.

Ne dese bilemiyor. Çalisma dese olmaz,çalis sabret,is yok,idare et,düzelir…dese olmaz…

Siz ne dersiniz?

03.03.2012