Ülkemize Yabancilasma ve Özgür irade
Uzunca bir süredir bu köseden yazmaya ara vermistim. Sadece biraz gözcülük yapip etrafta olup biteni takip etmek istedim. Bulundugumuz Ilçede, Ilde daha dogrusu Ülkede neler oluyor, sessizce izlemek istedim. Bu süre içerisinde anladigim tek sey oda gittikçe yabancilastigim oldu.
En son yazimi yerel seçim öncesi sizlerle paylasmis, o günden beri sessizlige gömüldüm diyebilirim. Aslinda birçok defa kalemi elime almak istedim!
Yazilacak çok seyle karsilastim, ancak ertelemek bezende yazmamak en dogrusuydu.
Yerel seçim, Ramazan ayi ve Cumhurbaskanligi seçimleri derken nihayetinde yavas yavas normallesmeye çalisirken, yasadigimiz sürece yeni baslamis gibiyim.
Yerel seçim öncesinde büyük kentlerde belki de son dönemlerde hiç olmadigi kadar çekismeli, heyecanli ve bir o kadar da nahos görüntülerle karsilastik. Nitekim seçim geldi geçti. büyük ölçülerde siyasi farklilik yasanmazken sadece bazi illerde isimler degisti. Halkin çogunlugu iradesini Ak Parti’ye yönelik kullandi. Seçimlerin hemen sonrasinda birçok kisinin her zaman oldugu gibi elim kirilaydi da oy vermeseydim, dedigine sahitlik ettim. Elinizde kirilsa gözünüz de çiksa 5 yil bu agriyi yasayacak ve kimsede derdinize derman olamayacaktir.
Insanlarimiz aslinda kendi iradesini sandiga yansitamadi. Iradesi yerine duygusalligi tercih etti. Kim sofrasina bir tabak daha fazla koyacak veyahut kim 3-5 ayda 300-400 TL para verecek, günlerce o parayi almak için banka kuyrugunda bekleyip parayi cebine koyduktan sonra ALLAH sizi basimizdan eksik etmesin diyecegi partiyi seçer. Bunun adi da özgür irade. Yani kisacasi sömürülmüs ezilmis üç bes kurusa muhtaç birakilmis özgür iradesi elinden alinmis.
Insanlarimiz kendi yasam tarzlarini unutmus, sosyallesme kültürlesme bir aktiviteye katilmak onlar için yabanci bir davranis olmus. Evet, bugün iktidara göre ülkede açlik siniri yokken halen milyonlarca insanimiz 1970’lara nazaran banka kuyruklarinda Belediye’den ya da Kaymakamliklardan üç kurus almak için günlerce banka kuyruklarinda günesin altinda kavruluyorlar, bezende o üç kurus için canlarindan oluyorlar. Çünkü güzel Ülke’mde aç açikta kimse yok gibi gözüküyor...
Bir çalisanin bugün aldigi en iyi aylik 1500 ile 2000 TL arasi ama bir ev kirasi en uç noktalarda bile 900 ile 1300 TL arasi degisiyor. Nedeni ise: hem kentsel dönüsümden kaynaklanan, hem de Ülkelerinin iç islerine karisip siginmaci olarak Ülkemize aldigimiz ve misafir perverlik gösterdigimiz milyonlarca mültecidir.
Bu noktada bir örnek vermek istiyorum.
Rahmetli Kemal Sunal’in YAKISIKLI adli bir filminde dügün yapip evlenir. Ancak içinde oturacak bir ev bulamaz. o dönemlerde de dis ülkelerde çikan savaslar yüzünde ülkemiz oldukça göç almakta idi. kiralar vicdansiz ev sahipleri tarafinda 3 katina çikarilmis, tek maasla geçinecek bir aile nasil olsunda ev tutabilsin.
Filimde Sunal çareyi bir insaat firmasinin yaptigi binanin bir dairesine esiyle kendisini kitler. Bu dairenin artik onlarin oldugunu söyler, sikâyet üzerine olay yerine gelen polis bunlari çikarmak ister, Sonunda Sunal sunlari ifade eder “üç kurus aylik aliyorum ve maasimin üç kati ev kirasi istiyorlar. Ülkemiz siginmaci doldu, kiralar aldi basini gitti. Biz ortada kaldik. Ölelim mi? kendi ülkemizde yabanci kaldik”
Suanda da ayni durum içerisindeyiz Suriyeli vatandaslar yüzünde TC vatandasi olanlar ülkeye yabanci kaldi. Ucuz maas pahali hayat kosullari gel de yasa ülkem’de.
Sevgi ve saygilarimla