Asabiyet sevilmeyen bir huydur. Bazi insanlarin yüzünün sert olmasi, asabi olmasi anlamina da gelmez. Tatli sert olmak, hatta yumusak görünüp, adaletsizlik ve haksizlik karsisinda sert ve keskin olmak en iyisidir!
Seyh Edebali'nin: Ey ogul beysin, bundan sonra öfke bize uysallik sana, güceniklik bize gönül almak sana, suçlamak bize katlanmak sana, acizlik yanilgi bize katlanmak sana nasihati meshurdur. Bu hitap beye, lidere hitap olunmus olsa da ayni zamanda yöneticiyedir.
Beylerin, yöneticilerin asabiyetinin en temel sebebi dostlarini seçmedeki yanilgilaridir.
Yine Seyh Edebali bir nasihatinde dost olunmayacaklari söyle siralar: Cahil, saygisiz, görgüsüz, açgözlü, kibirli, ukala ve namert.
Simdi bir de yönetici olup, baskalari tarafindan yönetilmek meselesi var. Asabiyet konusunda yöneticileri asabi yapan en etkili etmen bu gibi gözükmektedir.
Simdi düsünün size bir yöneticilik veriyorlar ama yardimcilarinizi baskalari atiyor! Yardimcilarinizin sizin düsman dediginiz adamlarla kankalik boyutunda iliskisi var, siz buna katlanmak zorunda kaliyorsunuz adam asabi olmasinda ne yapsin!
Ayrica huyu huyunuza suyu suyunuza benzemiyor durumu da var tabi, devlet ve sistematik organizasyonlarda bu sikinti olmamali ama derebeylik düsüncesinde bu olay adami epey gerer ve asabi yapar!
Yine, size yardimci olmasi gereken baska bir organizasyon sizi denetliyor, sizi yönetenlere baska baska bilgiler veriyor, hele hele bu yapinin basinda sizin göndermek için çaba sarf ettiginiz bir ara gönderdiginiz adam, allem edip, kallem edip geri gelmis size dis biliyor tabili de asabi olursunuz!
Asabiyet ayrica özellikle üst yöneticilerini taklit eden çömezlerde de görünür! Onlardan öyle görmüslerdir, bagirip çagirmayi, sürekli düsman var psikolojisi içinde davranmayi yöneticilik zannetmektedirler. Asabiyet silsile haline gelince matah bir sey zannedilir.
Üst yöneticileri asabi olup ona yakistirilip kendine yakistirilmamasi daha da asabi yapar insani.
Asabiyet bir de, asil liderlerine ihanet edip, çoluk çocugu lider zanneden, onun bocalamalari karsisinda ihanetini hatirlayip kendi kendine kizan, kendi ile barisik olamayan, hasbel kader yönetici olanlarin sorunudur.
Neyse keskin sirke küpüne zarar meselesini anlamayip yöneticiligini hasin sekilde yapanlar, asabi olmaya, yalnizlasmaya ve kaybetmeye mahkûmdur.
Özellikle, bir gün gidecegin yerde, asabi olup, asabi anilarak, kulaklarin çinlayarak gitmek hiç hos degildir.
